Walory zdrowotne kapusty
Warzywo to uprawiane jest od tysięcy lat. Starożytni Rzymianie leczyli nią rany, nowotwory, kolkę, paraliż, a nawet alkoholizm. Kapusta była traktowana jako środek zapobiegający epidemiom.
Współcześnie kapusta w różnych swoich odmianach gości na stołach wielu domów. Najczęściej spożywana jest w postaci surówek, czy jako inny dodatek do obiadu lub samodzielne danie. Powszechne jest przeświadczenie o jej walorach zdrowotnych. I tak jest w rzeczywistości. Zawiera bowiem wiele składników mineralnych (zawiera m.in. sporo żelaza, magnezu, potasu i siarki), mikroelementów i witamin oraz aminokwasów i enzymów. Warzywo to jest wspaniałym źródłem witaminy C. Posiada także włókna roślinne, witaminy z grupy B i inne substancje odżywcze.
Wielką wartość ma kapusta świeża (np. biała, czerwona, włoska). Wyciśnięty z niej sok dobrze wpływa na organizm przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy, niedokwaśności i nadkwaśności, może być również stosowany w chorobach dróg oddechowych i strun głosowych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, chorobach wątroby i śledziony oraz ogólnym zmęczeniu. Kurację rozpoczyna się od jednej szklanki surowego soku (można go rozcieńczyć wodą), wypijanego małymi łykami w ciągu dnia (pół godziny przed posiłkami). Dawki soku zwiększa się co tydzień o szklankę, dochodząc w ciągu miesiąca do 4-5 szklanek dziennie. Następnie zmniejsza się tę ilość i kończy kurację szklanką soku dziennie.
Spośród wielu zdrowotnych właściwości kapusty do najważniejszych należą:
• zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwór,
• pomaga w leczeniu choroby wrzodowej,
• ma właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe.
Składniki odżywcze znajdujących się w kapuście wzmacniają układ odpornościowy, a włókna roślinne zapobiegają żylakom odbytu i innym dolegliwościom wynikającym z zaparć.
Świeże liście kapusty stosowane są też w formie okładów. Pomagają np. przy egzemie, opryszczce, trądziku, hemoroidach, zwichnięciach, krwawych wylewach, zapaleniu żył, owrzodzeniach żylakowych, nerwobólach reumatycznych, półpaścu i wielu innych dolegliwościach. Umyte, osuszone ściereczką liście z wykrojonym nerwem głównym należy wałkować, aż ukaże się sok. Okład z dwóch lub trzech liści trzeba nałożyć na chore miejsce i owinąć bandażem.
Prezentowane treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i nie zastępują porady lekarskiej.