. Lesley Bremness w „Wielkiej księdze ziół” przytacza mitologię grecką, w której Hades zmienia w miętę swoją ukochaną nimfę, jak również cytuje Owidiusza, który w mięcie widział symbol gościnności. Już w IX wieku w Europie występowało tak wiele odmian mięty, że pewien mnich pisał, że łatwiej policzyć iskry z paleniska Wulkana.
Prof. Jan Muszyński w „Ziołowej apteczce domowej” z 1948 roku pisał, że mięta pieprzowa (Mentha piperita) posiada bardzo charakterystyczny chłodzący smak, czym różni się od dzikich gatunków mięty, które mają smak palący. Liście zawierają około 10% soli mineralnych i około 1% olejku eterycznego. Olejek miętowy – pisał prof. Muszyński, zawiera 50 do 60% Mentolu, posiadającego właściwość znieczulania zakończeń nerwów czuciowych. Dlatego przy wszelkich nerwobólach okłady z mięty pieprzowej lub nacieranie olejkiem miętowym przynoszą szybką ulgę. Również przy gwałtownych bólach wątrobowych lub żołądkowych ciepły napar mięty z rumiankiem ( 1 łyżka mięty i 1 łyżka rumianku zaparzona szklanką wrzątku) działa wybitnie kojąco.
Wśród właściwości zdrowotnych mięty pieprzowej wymienia się również  działanie przeciwskurczowe, łagodzenie nieżytu górnych dróg oddechowych, migrenowych bólów głowy, działanie przeciwświądowe, miejscowo znieczulające i przeciwzapalne, antywirusowe i antybakteryjne.